या ब्लॉगवरील लेख माझे नाहीत. दुसऱ्या लेखकांचे आहेत. पण सर्वांनी ते वाचावेत असे वाटल्याने हा ब्लॉग सुरु केलाय. लेख वाचून आपल्या मित्रांनाही वाचायला सांगा.
Saturday, December 21, 2013
पार्टी
आई, तू म्हणाली होतीस,..... पार्टीला जायचंय, तर जा...... पण ‘पिऊ’ नकोस.. .... आई, खरं सांगतो. ......मी नाही प्यायलो.... मी फक्त सॉफ्टड्रिंक प्यायलो. सोडा असलेलं.....! आई, खूप आग्रह केला मित्रांनी..... म्हणाले पी रे. पी रे..... पण नाही प्यायलो मी..... सगळ्यांनी चिडवलं मला, भरीस पाडलं...... पण मी नाहीच ग्लासला हात लावला...... तुला दिलेलं प्रॉमिस पाळलं. ......न पिण्याचं.!..... आई, कोणी काहीही म्हणो... न पिता एन्जॉय करता येत...ं हे तुझं वाक्य माझ्या लक्षात होतं...... मला गरजच नाही वाटली नशेची.!... आई, पार्टी संपत आली आहे आत्ता.... जो तो घराकडे निघालाय.... खूप पिऊन ‘टाईट’ झालेले :....माझे मित स्वत ड्राईव्ह करत घराकडे निघालेत..... मीही माझ्या कारजवळ पोहोचलोय..... निघालोय. पूर्ण शुद्धीत..! मी येईन घरी धडधाकट..... नशेत गाडी ठोकण्याचा,... काहीबाही होण्याचा प्रश्नच नाही मी प्यालोच नाही..... तर बेभान होण्याचं काही कारणही नाही.... आई, मी निघालो.... गाडी काढतच होतो बाहेर.... पण पाहतो तर काय.... समोरून एक गाडी सुसाट येताना दिसतेय...... माझ्या जवळ अगदी जवळ येतेय ती..... माझ्या गाडीवर..आदळतेय.. आई, मी पडलोय गाडीबाहोर... काहीच कळत नाहीये... अंगातून काहीतरी ...कारंजं फुटल्यासारखं उडतंय. कोणीतरी ...हवालदार ओरडतोय जोरजोरात..... दारू पिऊन ...बुंगाट गाडी चालवत होती ती पोरं... त्यांच्या गाडीनं ठोकलं याला... मरणार हे पोरगं हकनाक... आई,. मला वेदना होताहेत गं खूप... तू जवळ असावीस असं वाटतंय.... मी. मी.? आई. मला का ठोकलं गं त्यांनी.... रक्ताच्या थारोळ्यात पडलोय मी.... जमलेत इथे सगळं जण... डॉक्टर, पोलीस, .. ते डॉक्टर म्हणताहेत.... .काही चान्सेस नाही,.. संपलंय सारं... काहीच उपाय नाही.. नाही वाचणार हा... .आई, तुझी शपथ... मी ‘प्यायलो’ नव्हतो गं.... त्या गाडीतली मुलं नशेत होती... खूप प्यायली होती.... दारू पिऊन गाडी चालवत होती.. आई, ती मुलंही माझ्याच बरोबर... त्या पार्टीत होती बहुतेक... फरक इतकाच.. की प्यायले ते आणि मरतोय मी.!... का पितात गं आई हे लोकं.....? सगळं आयुष्य नासवतात.. स्वत:चं. आणि दुसर्यांचंही. !... आई, मला आता असह्य वेदना होतायंत.... आतल्या आत काहीतरी चिरत,.. .कापत जातंय... आई,.. .ज्या मुलाने माझी ही अवस्था केली... तो शुद्धीत येतोय आता.... .मी कळवळतोय आणि तो फक्त पाहतोय.... सुन्नपणे. ! आई, माझ्यासारखंच त्यालाही ...कुणीतरी सांगायला हवं होतं.... दारू पिऊन गाडी चालवू नकोस. .......त्यानं ते ऐकलं असतं तर आज मी जिवंत राहिलो ....असतो गं. आई, मला आता श्वास लागायला... लागलाय. तुटायला मी अख्खा. ...आतल्या आत. पण... तू नाही रडायचंस ...... मला जेव्हा जेव्हा तुझी गरज होती..... तेव्हा तेव्हा होतीस तू बरोबर. माझ्यासाठी.!... पण मरताना मला ... एक शेवटचा प्रश्न पडलाय... जर मी दारू पिऊन. ... नव्हतो तर मग..... मी का मरायंचं?... दुसर्याच्या चुकीची शिक्षा..... मीच का भोगायची..? आई. का लोक दारू पिऊन ... चालवतात गं.?
Thursday, November 14, 2013
हृदयस्पर्शी कथा
कॉलेजमध्ये,कट्ट्यावर जिकडे पहावे तिकडे एकच नाव
होतं श्रुती आणि राम. असणारच ना कारण
त्या दोघांचं एकमेकांवर तेवढं
प्रेमही होतं.श्रुती दिसायला इतकी सुंदर
जणू
देवाच्या हातातील कलाकृतीचा एक
सुंदर
नमुना आणि राम म्हणजे दिसायला जेमतेम पण
क्षणार्धात मन जिंकून घेणारा त्यामुळे
त्यांची जोडी चांगलीच
जमली होती.
एके दिवशी दोघांनी मिळून
महाबळेश्वरला फिरायला जाण्याच
ठरवलं,ठरल्याप्रमाणे दोघही महाबळेश्वरला गेले
खूप-
खूप एन्जॉय केला आणि परत घराकडे
जाण्यासाठी बसस्थानकाकडे आले.
श्रुतीला तिथे
गरम-गरम भेटणारे खारे शेंगदाणे खूपच आवडत असत
म्हणून तिने रामकडे शेंगदाणे
आणण्यासाठी हट्ट
धरला मग रामनेही तिचा हट्ट पुरवला व
गाडी पुन्हा परतीचा प्रवास करू
लागली पण
श्रुती गाडीत
रामची जाणूनबुजून थट्टा करत
होती मग
अचानक ती म्हणाली "ए राम तू जर
शेंगदाणे
विकणारा असतास तर किती छान झालं असतं
रे,मी लगेच तुझ्याशी लग्न केलं
असतं "
रामही तिला हसून हसून प्रतिसाद देत
होता आणि हसता हसता प्रवास
कधी संपला दोघांनाही कळलच
नाही त्यानंतर बरेच
दिवस सुखात गेले,पण एक त्यादिवशी राम
जेव्हा कॉलेजला आला तेव्हा श्रुतीची एक
मैत्रीण
रामकडे एक चिट्ठी देऊन गेली,त्याने
ती चिट्ठी वाचली अन
त्याच्या काळजात चर्रर्र
झालं,डोक्यात मुंग्या आल्या ,त्याला अंगातून प्राण
गेल्यासारख वाटत होतं त्या चिट्ठीत
श्रुतीने लिहल
होतं कि 'सॉरी राम माझं लग्न ठरल
आहे,मी माझ्या घरच्यांच्या विरोधात जाऊ शकत
नाही कृपया माझा शोध घेऊ नकोस…
आणि खरच
तसच झाल होत
श्रुतीला तिच्या घरच्यांच्या म्हणण्याप्रमाणे
लग्न
कराव लागलं होत आणि त्यांचं कुटुंब दूर कुठे
तरी निघून गेल होत.इकडे रामही ते
शहर सोडून कुठे
तरी निघून गेला होता...कुठे ? कुणालाच माहित
नव्हत…???
इकडे पाच वर्षात श्रुतीचा संसार आता चांगलाच
फुलला होता. त्यांच्या लग्नाचा पाचवा वाढदिवस
महाबळेश्वरला साजरा करण्याचा तिच्या पतीने
ठरवलं
होतं,ठरल्याप्रमाणे सगळे महाबळेश्वरला गेले खूप
थाटामाटात वाढदिवस साजरा झाला अन मग सगळे
पुन्हा परत जाण्यासाठी निघाले पण तेवढ्यात
श्रुतीला तिचे आवडतीचे ते गरम
गरम खारे शेंगादाणे
खाण्याची इच्छा झाली म्हणून
गाडी बसस्थानकाकडे
नेण्यात आली.
गाडीमधून उतरून ती कुठे शेंगादाणे
विकणारा दिसतोय
का ते बघू लागली दूर एका कोपऱ्यात सायकलवर
आगेच ते धगधगत मडक घेऊन अतिशय कृश
झालेला दाढी वाढलेला एक माणूस शेंगदाणे
विकताना तिला दिसला ती धावत पळत त्याच्याकडे
गेली आणि त्याला दहा रुपयाची नोट
दिली आणि शेंगादाणे घेण्यासाठी हात
पुढे केला तर
अश्रूचा एक थेंब तिच्या तळहातावर पडला तिने वर
बघितलं तर तो शेंगदाणे
विकणारा व्यक्ती दुसरा तिसरा कुणी नसून
राम
होता तो …तिचा प्रियकर राम…तिला धक्काच
बसला होता, ती त्याला म्हणाली 'हे
अस कस
झालं ??' अश्रूचा एक अवंढा गिळत त्याने उत्तर
दिलं, की "श्रुती तूच
एकदा म्हंटली होतीस
ना की तू
शेंगदाणे विकणारा असतास तर
मी तुझ्याशी लगेच
लग्न केलं असत" सांग ना करणार
ना माझ्याशी लग्न….?? बघ
ना झालो ना मी आता शेंगादाणे
विकणारा आता तरी करणार
ना माझ्याशी लग्न…??तो अस म्हणताच
तिच्याही अश्रूंचा बांध तुटला पण स्वतःला सावरत
ती तशीच गाडीकडे
पळाली,गाडीत
बसली,अन
गाडी भरघाव निघून गेली.
अन तो तिथेच ती निघून गेलेल्या वाटेकडे
भरलेल्या डोळ्यांनी हातात शेंगादाणे घेऊन टक
लाऊन
बघत उभा होता.
होतं श्रुती आणि राम. असणारच ना कारण
त्या दोघांचं एकमेकांवर तेवढं
प्रेमही होतं.श्रुती दिसायला इतकी सुंदर
जणू
देवाच्या हातातील कलाकृतीचा एक
सुंदर
नमुना आणि राम म्हणजे दिसायला जेमतेम पण
क्षणार्धात मन जिंकून घेणारा त्यामुळे
त्यांची जोडी चांगलीच
जमली होती.
एके दिवशी दोघांनी मिळून
महाबळेश्वरला फिरायला जाण्याच
ठरवलं,ठरल्याप्रमाणे दोघही महाबळेश्वरला गेले
खूप-
खूप एन्जॉय केला आणि परत घराकडे
जाण्यासाठी बसस्थानकाकडे आले.
श्रुतीला तिथे
गरम-गरम भेटणारे खारे शेंगदाणे खूपच आवडत असत
म्हणून तिने रामकडे शेंगदाणे
आणण्यासाठी हट्ट
धरला मग रामनेही तिचा हट्ट पुरवला व
गाडी पुन्हा परतीचा प्रवास करू
लागली पण
श्रुती गाडीत
रामची जाणूनबुजून थट्टा करत
होती मग
अचानक ती म्हणाली "ए राम तू जर
शेंगदाणे
विकणारा असतास तर किती छान झालं असतं
रे,मी लगेच तुझ्याशी लग्न केलं
असतं "
रामही तिला हसून हसून प्रतिसाद देत
होता आणि हसता हसता प्रवास
कधी संपला दोघांनाही कळलच
नाही त्यानंतर बरेच
दिवस सुखात गेले,पण एक त्यादिवशी राम
जेव्हा कॉलेजला आला तेव्हा श्रुतीची एक
मैत्रीण
रामकडे एक चिट्ठी देऊन गेली,त्याने
ती चिट्ठी वाचली अन
त्याच्या काळजात चर्रर्र
झालं,डोक्यात मुंग्या आल्या ,त्याला अंगातून प्राण
गेल्यासारख वाटत होतं त्या चिट्ठीत
श्रुतीने लिहल
होतं कि 'सॉरी राम माझं लग्न ठरल
आहे,मी माझ्या घरच्यांच्या विरोधात जाऊ शकत
नाही कृपया माझा शोध घेऊ नकोस…
आणि खरच
तसच झाल होत
श्रुतीला तिच्या घरच्यांच्या म्हणण्याप्रमाणे
लग्न
कराव लागलं होत आणि त्यांचं कुटुंब दूर कुठे
तरी निघून गेल होत.इकडे रामही ते
शहर सोडून कुठे
तरी निघून गेला होता...कुठे ? कुणालाच माहित
नव्हत…???
इकडे पाच वर्षात श्रुतीचा संसार आता चांगलाच
फुलला होता. त्यांच्या लग्नाचा पाचवा वाढदिवस
महाबळेश्वरला साजरा करण्याचा तिच्या पतीने
ठरवलं
होतं,ठरल्याप्रमाणे सगळे महाबळेश्वरला गेले खूप
थाटामाटात वाढदिवस साजरा झाला अन मग सगळे
पुन्हा परत जाण्यासाठी निघाले पण तेवढ्यात
श्रुतीला तिचे आवडतीचे ते गरम
गरम खारे शेंगादाणे
खाण्याची इच्छा झाली म्हणून
गाडी बसस्थानकाकडे
नेण्यात आली.
गाडीमधून उतरून ती कुठे शेंगादाणे
विकणारा दिसतोय
का ते बघू लागली दूर एका कोपऱ्यात सायकलवर
आगेच ते धगधगत मडक घेऊन अतिशय कृश
झालेला दाढी वाढलेला एक माणूस शेंगदाणे
विकताना तिला दिसला ती धावत पळत त्याच्याकडे
गेली आणि त्याला दहा रुपयाची नोट
दिली आणि शेंगादाणे घेण्यासाठी हात
पुढे केला तर
अश्रूचा एक थेंब तिच्या तळहातावर पडला तिने वर
बघितलं तर तो शेंगदाणे
विकणारा व्यक्ती दुसरा तिसरा कुणी नसून
राम
होता तो …तिचा प्रियकर राम…तिला धक्काच
बसला होता, ती त्याला म्हणाली 'हे
अस कस
झालं ??' अश्रूचा एक अवंढा गिळत त्याने उत्तर
दिलं, की "श्रुती तूच
एकदा म्हंटली होतीस
ना की तू
शेंगदाणे विकणारा असतास तर
मी तुझ्याशी लगेच
लग्न केलं असत" सांग ना करणार
ना माझ्याशी लग्न….?? बघ
ना झालो ना मी आता शेंगादाणे
विकणारा आता तरी करणार
ना माझ्याशी लग्न…??तो अस म्हणताच
तिच्याही अश्रूंचा बांध तुटला पण स्वतःला सावरत
ती तशीच गाडीकडे
पळाली,गाडीत
बसली,अन
गाडी भरघाव निघून गेली.
अन तो तिथेच ती निघून गेलेल्या वाटेकडे
भरलेल्या डोळ्यांनी हातात शेंगादाणे घेऊन टक
लाऊन
बघत उभा होता.
Saturday, November 9, 2013
सोने आणि लोखंड
एक सोनार होता.
त्याच्या दुकानासमोरच एका लोहाराचे
दुकान होते.
सोनार जेव्हा काम करत असे
तेंव्हा सोनाराच्या दुकानातून हळू आवाज
होत असे पण जेंव्हा लोहार काम करत असे
तेंव्हा मात्र लोखंडाचे काम होत असल्याने
मोठा आवाज होत असे.
तो आवाज मोठा कर्णकर्कश असे. एके
दिवशी सोनाराच्या दुकानातील एक
सोन्याचा कण कसा कोण जाणे पण
लोहाराच्या दुकानात जावून पडला.
त्या सोन्याच्या कणाची भेट
एका लोखंडाच्या कणाशी झाली. खूप
दिवसांची ओळख असल्यासारखे ते
एकमेकांशी बोलू लागले.
सोन्याच्या कणाने
लोखंडाच्या कणाला म्हंटले,"दादा, आपले
दुःख तर खरे एकसमान आहे.
दोघानाही आगीत तापवले जाते
आणि हातोड्याने ठोकले जाते. मी तर
बाबा चुपचाप हे सहन करतो, पण तुझे
काय?"
लोखंडाचा कण सोन्याच्या कणाकडे पाहून
दुःखी स्वरात म्हणाला," अरे तुझे म्हणणे
अगदी बरोबर आहे.
दोघानाही तापवणारी आग एकच आहे
आणि ठोकणारा हातोडाहि एकाच
धातूचा आहे.
पण खरे दुःख याचे आहे कि
तुला ठोकणारा हातोडा हा तुझा कोणीच
लागत नाही पण
मला ठोकणारा लोखंडाचा हातोडा हा नात्याने
माझा भाऊच लागतो. दुसऱ्याने
दिलेल्या दुःखापेक्षा "
स्वकीयांनी दिलेला त्रास
हा अगदी हृदयात वार करून जातो.....
त्याच्या दुकानासमोरच एका लोहाराचे
दुकान होते.
सोनार जेव्हा काम करत असे
तेंव्हा सोनाराच्या दुकानातून हळू आवाज
होत असे पण जेंव्हा लोहार काम करत असे
तेंव्हा मात्र लोखंडाचे काम होत असल्याने
मोठा आवाज होत असे.
तो आवाज मोठा कर्णकर्कश असे. एके
दिवशी सोनाराच्या दुकानातील एक
सोन्याचा कण कसा कोण जाणे पण
लोहाराच्या दुकानात जावून पडला.
त्या सोन्याच्या कणाची भेट
एका लोखंडाच्या कणाशी झाली. खूप
दिवसांची ओळख असल्यासारखे ते
एकमेकांशी बोलू लागले.
सोन्याच्या कणाने
लोखंडाच्या कणाला म्हंटले,"दादा, आपले
दुःख तर खरे एकसमान आहे.
दोघानाही आगीत तापवले जाते
आणि हातोड्याने ठोकले जाते. मी तर
बाबा चुपचाप हे सहन करतो, पण तुझे
काय?"
लोखंडाचा कण सोन्याच्या कणाकडे पाहून
दुःखी स्वरात म्हणाला," अरे तुझे म्हणणे
अगदी बरोबर आहे.
दोघानाही तापवणारी आग एकच आहे
आणि ठोकणारा हातोडाहि एकाच
धातूचा आहे.
पण खरे दुःख याचे आहे कि
तुला ठोकणारा हातोडा हा तुझा कोणीच
लागत नाही पण
मला ठोकणारा लोखंडाचा हातोडा हा नात्याने
माझा भाऊच लागतो. दुसऱ्याने
दिलेल्या दुःखापेक्षा "
स्वकीयांनी दिलेला त्रास
हा अगदी हृदयात वार करून जातो.....
Saturday, October 26, 2013
डोळे
एक मुलगी बस स्टँड ला बसुन रडत असते तिचं हे करुण रडणं ऐकून कामाला जायला निघालेला तरुण तिला विचारतो "तु का रडतेस ग"! त्यावर ती म्हणते "मला खुप भुक लागली आहे" म्हणुन त्याला तिची दया येते.
तो तिला खायला आणुन देऊन तो आपल्या मार्गी निघुन जातो..संध्याकाळी कामावरुनघरी येताना ती मुलगी त्याला तिथेच बसलेली दिसते. तिला जाऊन तो विचारतो,'काय ग तु अजुन ईथेच घरी का नाही गेली', त्यावर ती रडत रडत सागंते "माझं या जगात कोणी नाही आणि मी एक आंधळी मुलगी आहे." हे ऐकुन त्याचे ह्रदय गहीवरुन येते. तो तिला सांगतो कि "तुझी काही हरकत नसेल तर माझ्या सोबत चल",ती काही वेळ विचार करुन जायला तयार होतेँ.काही दिवसानी तो तिला तिच्या अंधत्वाचं कारण विचारतो आणि ती सांगते की "एका अपघातामधे मी माझेआईवडील गमावले मी वाचले पण आंधळी झाले" हे ऐकुन त्याला खुप वाईट वाटते कारण तो ही एक अनाथ असतो त्याचं तिच्यावर प्रेम जडते आणि एक दिवस तो तिला लग्नाची मागणी घालतो. काहि वेळासाठी ती स्तब्ध होते.. "मला हि आवडतोस पण.." बोलते "मला दृष्टी असती तर मी तुझ्याशी लग्न केलं असतं, मग तो बोलतो "ठिक आहे तुला दिसायला लागल्या वर मी कसाही असलो तरी लग्न करशील ना" ती म्हणते "हो मी वचन देते" काही महिन्याने तो तिचं आँपरेशन मोठ्या दवाखान्यात करुन घेतो.आणि ती पुर्णपणे बरी होऊन तिच्या प्रियकराला बघते तेव्हा तिला धक्का बसतो कारण तो एक आंधळा असतो एका रात्री ती त्याला लग्नाला स्पष्ट नकार देते. त्यावर तो खुप दुःखी होतो,आणि सकाळ होताच तिच्या अंथरुणा शेजारी एकचिठ्ठी ठेऊन दुर निघुन जातो.जेव्हा ती चिठ्ठी ती वाचते तर ती ढसाढसा रडते त्यात फक्त एवढच लिहलं होतं..." I LOVE U...PLEASE TAKE CARE OF MY EYES.."..
तो तिला खायला आणुन देऊन तो आपल्या मार्गी निघुन जातो..संध्याकाळी कामावरुनघरी येताना ती मुलगी त्याला तिथेच बसलेली दिसते. तिला जाऊन तो विचारतो,'काय ग तु अजुन ईथेच घरी का नाही गेली', त्यावर ती रडत रडत सागंते "माझं या जगात कोणी नाही आणि मी एक आंधळी मुलगी आहे." हे ऐकुन त्याचे ह्रदय गहीवरुन येते. तो तिला सांगतो कि "तुझी काही हरकत नसेल तर माझ्या सोबत चल",ती काही वेळ विचार करुन जायला तयार होतेँ.काही दिवसानी तो तिला तिच्या अंधत्वाचं कारण विचारतो आणि ती सांगते की "एका अपघातामधे मी माझेआईवडील गमावले मी वाचले पण आंधळी झाले" हे ऐकुन त्याला खुप वाईट वाटते कारण तो ही एक अनाथ असतो त्याचं तिच्यावर प्रेम जडते आणि एक दिवस तो तिला लग्नाची मागणी घालतो. काहि वेळासाठी ती स्तब्ध होते.. "मला हि आवडतोस पण.." बोलते "मला दृष्टी असती तर मी तुझ्याशी लग्न केलं असतं, मग तो बोलतो "ठिक आहे तुला दिसायला लागल्या वर मी कसाही असलो तरी लग्न करशील ना" ती म्हणते "हो मी वचन देते" काही महिन्याने तो तिचं आँपरेशन मोठ्या दवाखान्यात करुन घेतो.आणि ती पुर्णपणे बरी होऊन तिच्या प्रियकराला बघते तेव्हा तिला धक्का बसतो कारण तो एक आंधळा असतो एका रात्री ती त्याला लग्नाला स्पष्ट नकार देते. त्यावर तो खुप दुःखी होतो,आणि सकाळ होताच तिच्या अंथरुणा शेजारी एकचिठ्ठी ठेऊन दुर निघुन जातो.जेव्हा ती चिठ्ठी ती वाचते तर ती ढसाढसा रडते त्यात फक्त एवढच लिहलं होतं..." I LOVE U...PLEASE TAKE CARE OF MY EYES.."..
Monday, October 14, 2013
देव घावला कणाकणांत?
दि. ५ जुलै २०१२ रोजी सकाळी हातात पडलेल्या पेपरची मुख्य बातमी होती ‘देव घावला कणाकणांत?’ -दै. सकाळ, ‘अखेर वैज्ञानिकांनी शोधला देव’ –दै, पुढारी, ‘कोई गॉड मिल गया’ –दै. नवभारत टाईम्स, ‘The God of all particles is here, almost’ –The Times of India, ‘विश्वाचे रहस्य उलगडले? देवाचा अंश दिसला’ –दै. लोकमत
सर्व बातम्यांचा मतितार्थ होता ‘वैज्ञानिकांनी शोधला देव.’ मनात प्रश्न पडला, असं असेल तर मग महान कोण? शोधलेला की शोधणारा ! अर्थात विचार केला तरच असले प्रश्न पडणार. स्वित्झर्लंड जवळील जिनिव्हा येथे सुरु असलेल्या महाप्रयोगातील शोधाची ५ जुलैची मुख्य बातमी ‘विश्वातील सर्वात लहान कणाचा अर्थात ‘हिग्ज बोसॉन’चा वैज्ञानिकांनी शोध लावला.’ अशी असायला हवी होती.परंतु अशा प्रकारचा मथळा असलेला एकही पेपर नव्हता हे विशेष. सदर बातमीला दैवी अथवा अध्यात्मिक बाज देण्याची अजिबात गरज नव्हती. परंतु सदर बातमीमुळे विज्ञान आणि अध्यात्म यांच्या श्रेष्ठत्वावरील रंगतदार चर्चेला उधाण आलं.
५ जुलै २०१२ अशा प्रकारे भरून यायला कारणीभूत होती दि. ४ जुलै २०१२ रोजी आंतरराष्ट्रीय उच्च ऊर्जा भौतिकशास्त्र परिषद, मेलबोर्न येथे सर्न (CERN) मधील अॅटलस या विभागाच्या प्रमुख फॅबिओला जियानोत्ती (Fabiola Gianotti) यांनी वैज्ञानिक शोधाची केलेली अधिकृत घोषणा “We observe in our data clear signs of a new particle, at the level of 5 sigma, in the mass rigion around 126 GeV. The outstanding performance of the LHC (Large Hadron Collider) and ATLAS (A Torodial LHC Apparatus) and the huge efforts of many people have brought us to this exciting stage. A little more time is needed to finalize these results, and more data and more study will be needed to determine the new particle’s properties. The search is more advanced today than we imagined possible. The Higs Boson is an unstable particle, living for only the tiniest fraction of a second before decaying into other prticles.”
याचा मराठी अनुवाद होतो, ‘आम्हाला जी वैज्ञानिक माहिती मिळाली आहे त्यावरून १२६ गिगा इलेक्ट्रॉन व्होल्ट एवढी ऊर्जा असलेल्या व ५ सिग्मा पर्यंत सांखिकीय पुरावा असलेल्या कणांचा शोध आम्हाला लागलेला आहे. हा महत्वाचा शोध लावण्यात अनेकांच्या प्रचंड प्रयत्नांची पराकाष्ठा कारणीभूत आहे. ही माहिती परिपूर्ण करण्यासाठी व या कणांचे गुणधर्म शोधण्यासाठी आम्हाला आणखी कालावधी लागेल. हा शोध हा पूर्वीपेक्षा अत्यंत आधुनिक आहे. हिग्ज बोसॉन कण हे अस्थिर आहेत आणि अतिशय कमी कालावधीमध्ये दुसऱ्या कणांमध्ये रुपांतरीत होतात.’
जिनिव्हा येथे सुरु असलेल्या महाप्रयोगातून विश्वातील लहानात लहान कण ज्यांना हिग्ज बोसॉन कण असे संबोधतात त्यांचे अस्तित्व वैज्ञानिकांनी प्रयोगाद्वारे सिद्ध केले हा या शोधाचा मतितार्थ होता. पीटर हिग्ज व भारतीय शास्त्रज्ञ सत्येंद्रनाथ बोस यांनी गणिती प्रणालीतून मांडलेला सिद्धांत प्रयोगाद्वारे सिद्ध झाला होता. भारतीयांचा ऊर वैज्ञानिक अंगाने भरून येण्याची गरज होती. न की दैवी अंगाने.
फॅबिओला जियानोत्ती यांनी केलेल्या घोषणेमध्ये कोठेही ‘God Particle’ अथवा ‘देव कण’ असा शब्दप्रयोग नाही. तरीसुद्धा प्रसारमाध्यमांनी या शोधाचं रुपांतर देव कणामध्ये करून वैज्ञानिकांच्या प्रयत्नाला व शोधाला देवापुढे कमी लेखण्याचा प्रयत्न केला. वैज्ञानिक माहिती धार्मिक किंवा दैवी शक्तीशी जोडली की मगच सर्वसामान्यजन उत्सुकतेपोटी वाचणार आणि मग आपल्या बातमीचं मूल्य वधारणार हे पत्रकारांपेक्षा इतरांना कसं समजणार?
वैज्ञानिक God Particle हा शब्दप्रयोग करत नाहीत तर वैज्ञानिक संकुलाव्यतिरीक्तचे लोक हा शब्दप्रयोग करतात. God Particle हा शब्दप्रयोग आला कसा हे जाणून घेणं मनोरंजक ठरेल. अमेरिकन वैज्ञानिक व सन १९८८ चे भौतिकशास्त्राचे नोबेल पारितोषिक प्राप्त लिऑन लिडरमन हे मुलभूत कणांचा अभ्यास करणारे शास्त्रज्ञ. म्युऑन न्युट्रीनो या मुलभूत कणांच्या शोधाबद्दल त्यांना नोबेल पारितोषिक मिळाले होते. त्यांनी मुलभूत कणांच्यावरचे एक पुस्तक ‘God damn Particle’ या नावाने प्रकाशनासाठी प्रकाशकाकडे दिले. परंतु प्रकाशकाला आर्थिक व पुस्तकाच्या प्रसिद्धीसाठी ते नाव योग्य वाटले नाही. प्रसिद्धीसाठी यापेक्षा वेगळे नाव गरजेचे आहे या अनुषंगाने त्याने ‘God Particle: If the Universe is the Answer, What Is the Question?’ असे नामाधिनाम केले. विश्वातील लहान कणांना म्हणजे हिग्ज बोसॉन कणांना गॉड कण म्हणून संबोधणे हिग्ज सहित अनेक अनेक वैज्ञानिकांना आवडलेले नव्हते. सदर टोपणनाव धार्मिक लोकांच्या भावना दुखावल्यासारखे होईल असे हिग्ज यांचे मत होते. परंतु प्रसिद्धीसाठी प्रकाशकाने वैज्ञानिकांच्या मताला केराची टोपली दाखवली. आणि ‘God Particle: If the Universe is the Answer, What Is the Question?’ या नावाने पुस्तक प्रकाशित केले आणि देव कण अर्थात ‘God Particle’ हा शब्द रूढ केला. प्रकाशकाला जे साध्य करायचे होते ते त्याने निर्विवादपणे साध्य केले. परंतु वैज्ञानिक अशा प्रकारच्या बाष्फळ चर्चेत गुंतून न पडता आपला संशोधनाचा वसा पुढे चालवतो आणि युवा पिढीला नाविन्याची, आधुनिकतेची आणि प्रगल्भ होण्याची कास धरण्यास प्रवृत्त करत असतो.
- डॉ. नितीन शिंदे यांच्या लेखातून
Sunday, September 8, 2013
अपराजित दाभोलकर
अपराजित दाभोलकर
20 ऑगस्ट 2013 ,रक्ताच्या थारोळ्यात पडलाय, फुटपाथच्या कडेला,
पण,
अंधाराच्या सनातनी दुतांनो, मी तुरूंगातून बघतोय तुमच्या पराभवाची नांदी
दाभोलकरांच्या प्रतिमेवर फुली मारून, तुम्हाला करायची होती
दाभोलकरांची इतकी जीवघेणी घृणा
तर खुशाल करायची होती मूठ मारून भानामती,
आणि टाकायची होती मुरगाळून एखादी कोंबडी,
दाभोलकरांच्या नावानं, 108 भटजींचा कळप घेऊन, रचायचा होता एखादा महायज्ञ
अंधश्रध्दा निर्मूलन समितीच्या दारात
दाभोलकरांच्या वैज्ञानिक दृष्टीला भस्मसात करण्यासाठी
करायची होती करणी अंनिसवर, मांत्रिकाकडून घ्यायचा होता अंगारा धुपारा
आणि जादुटोण्यानं करायचा होता आळाबांधा
दाभोलकरांच्या विवेकवादी विचारांचा...........
एखाद्या चमत्कारी बुवाकडून,एखाद्या अवतारी माताकडून,एखाद्या गुरूमहाराजाकडून,
द्यायचा होता कठोर शाप, दाभोलकरांच्या सत्यानाशासाठी...
धारेचा लिंबू अर्धवट कापून,टाकायचा होता बिबव्याचा उतारा,
दाभोलकरांच्या वाटेवर,त्यांच्या नेत्रात फुल पाडण्यासाठी,त्यांची वाचा बंद करण्यासाठी...
श्रध्देने लटकावयाची होती काळी बाहुली,तुमच्या शाखेच्या बाहेर
आणि आरपार खुपसायच्या होत्या सुया,बाहुलीच्या अंगभर,दाभोलकर समजून...
हात जोडून,डोळे झाकून करायचा होता नवस,
एखाद्या कोट्याधिश देवस्थानाला
पावलापावलावर उभे करायचे होते मठाश्रम,
गावागावात,वस्तीवस्तीत भरवायचे होते सतसंग,
आणि खुशाल करायचे होते, दाभोलकरांना पाखंडी सैतान म्हणून घोषित...
आमची ना नव्हतीच कधी
आज मात्र तुमचं कावरंबावरं थोबाड, ओरडून ओरडून सांगतय
तुम्ही हे सारं करून थकला, मणक्याचं टिचं भरल्यागत वाकला
पण यातली कोणतीच मात्रा दाभोलकरांवर लागू होईना
काही केल्या दाभोलकरांचं बंड तुम्हाला रोखता येईना.......
दाभोलकर ऊन,पाऊस वारा पीत,ओठी घेऊऩ समतेचं गीत,
प्रत्येकाच्या डेक्यातला अंधार झाडत,मस्तकातले धर्मांध किडे काढत,अंधश्रध्देची भुते गाडत..
अहोरात्र चालत राहिले, काळोखाच्या साम्राज्यात उजेड पेरत
मसणवट्यापासून भोंदूच्या मठापर्यंत,एक गांव एक पाणवठ्यापासून
जातपंचायतीच्या उच्चाटनापर्यंत, दाभोलकर अखंड लढत राहिले, ......पण....
अंधारातल्या सनातनी दुतांनो
तुमच्या बुवाबाजीला, तुमच्या कावेबाजीला,
तुमच्या मांत्रिकाला ,तुमच्या तांत्रिकाला, तुमच्या सुईला, तुमच्या बिब्याला,
तुमच्या ज्योतिषाला,तुमच्या पंचांगाला,तुमच्या अंगा-याला,तुमच्या धुपा-याला,
तुमच्या अधर्माला,तुमच्या कुकर्माला
क्षणभरही विचलीत करता आलं नाही, दाभोलकरांच्या विजिगिषू ध्येयवादाला,
तुमच्या तथाकथित अध्यात्मिक शक्तिने कणभरही मारता आलं नाही
नरेंद्र दाभोलकर नावाच्या विचाराला, अंतिमत: ....
पराभूत होऊन तुम्हाला टेकावे लागले गुडघे,...दाभोलकरांसमोर...
म्हणूनच तुम्ही वापरलं इतिहासाच्या ठेवणीतलं ब्रह्मास्त्र,
जे आधी माखलं होतं चार्वाक-तुकारामाच्या रक्तानं,
जे आज तुम्ही भिजवलय पुन्हा दाभोलकरांच्या रक्तात,
हा तुमच्या कुकर्माचा लेटेस्ट अध्याय, आणखी एक कलंकित कडी....
रक्ताच्या थारोळ्यात पडलाय, 20 ऑगस्ट2013,फुटपाथच्या कडेला,....पण...
अंधाराच्या सनातनी दुतांनो, मी तुरूंगातून बघतोय तुमच्या पराभवाची नांदी....आणि
अपराजित दाभोलकर......
सचिन माळी(ऑर्थर रोड जेलमधून)
20 ऑगस्ट 2013 ,रक्ताच्या थारोळ्यात पडलाय, फुटपाथच्या कडेला,
पण,
अंधाराच्या सनातनी दुतांनो, मी तुरूंगातून बघतोय तुमच्या पराभवाची नांदी
दाभोलकरांच्या प्रतिमेवर फुली मारून, तुम्हाला करायची होती
दाभोलकरांची इतकी जीवघेणी घृणा
तर खुशाल करायची होती मूठ मारून भानामती,
आणि टाकायची होती मुरगाळून एखादी कोंबडी,
दाभोलकरांच्या नावानं, 108 भटजींचा कळप घेऊन, रचायचा होता एखादा महायज्ञ
अंधश्रध्दा निर्मूलन समितीच्या दारात
दाभोलकरांच्या वैज्ञानिक दृष्टीला भस्मसात करण्यासाठी
करायची होती करणी अंनिसवर, मांत्रिकाकडून घ्यायचा होता अंगारा धुपारा
आणि जादुटोण्यानं करायचा होता आळाबांधा
दाभोलकरांच्या विवेकवादी विचारांचा...........
एखाद्या चमत्कारी बुवाकडून,एखाद्या अवतारी माताकडून,एखाद्या गुरूमहाराजाकडून,
द्यायचा होता कठोर शाप, दाभोलकरांच्या सत्यानाशासाठी...
धारेचा लिंबू अर्धवट कापून,टाकायचा होता बिबव्याचा उतारा,
दाभोलकरांच्या वाटेवर,त्यांच्या नेत्रात फुल पाडण्यासाठी,त्यांची वाचा बंद करण्यासाठी...
श्रध्देने लटकावयाची होती काळी बाहुली,तुमच्या शाखेच्या बाहेर
आणि आरपार खुपसायच्या होत्या सुया,बाहुलीच्या अंगभर,दाभोलकर समजून...
हात जोडून,डोळे झाकून करायचा होता नवस,
एखाद्या कोट्याधिश देवस्थानाला
पावलापावलावर उभे करायचे होते मठाश्रम,
गावागावात,वस्तीवस्तीत भरवायचे होते सतसंग,
आणि खुशाल करायचे होते, दाभोलकरांना पाखंडी सैतान म्हणून घोषित...
आमची ना नव्हतीच कधी
आज मात्र तुमचं कावरंबावरं थोबाड, ओरडून ओरडून सांगतय
तुम्ही हे सारं करून थकला, मणक्याचं टिचं भरल्यागत वाकला
पण यातली कोणतीच मात्रा दाभोलकरांवर लागू होईना
काही केल्या दाभोलकरांचं बंड तुम्हाला रोखता येईना.......
दाभोलकर ऊन,पाऊस वारा पीत,ओठी घेऊऩ समतेचं गीत,
प्रत्येकाच्या डेक्यातला अंधार झाडत,मस्तकातले धर्मांध किडे काढत,अंधश्रध्देची भुते गाडत..
अहोरात्र चालत राहिले, काळोखाच्या साम्राज्यात उजेड पेरत
मसणवट्यापासून भोंदूच्या मठापर्यंत,एक गांव एक पाणवठ्यापासून
जातपंचायतीच्या उच्चाटनापर्यंत, दाभोलकर अखंड लढत राहिले, ......पण....
अंधारातल्या सनातनी दुतांनो
तुमच्या बुवाबाजीला, तुमच्या कावेबाजीला,
तुमच्या मांत्रिकाला ,तुमच्या तांत्रिकाला, तुमच्या सुईला, तुमच्या बिब्याला,
तुमच्या ज्योतिषाला,तुमच्या पंचांगाला,तुमच्या अंगा-याला,तुमच्या धुपा-याला,
तुमच्या अधर्माला,तुमच्या कुकर्माला
क्षणभरही विचलीत करता आलं नाही, दाभोलकरांच्या विजिगिषू ध्येयवादाला,
तुमच्या तथाकथित अध्यात्मिक शक्तिने कणभरही मारता आलं नाही
नरेंद्र दाभोलकर नावाच्या विचाराला, अंतिमत: ....
पराभूत होऊन तुम्हाला टेकावे लागले गुडघे,...दाभोलकरांसमोर...
म्हणूनच तुम्ही वापरलं इतिहासाच्या ठेवणीतलं ब्रह्मास्त्र,
जे आधी माखलं होतं चार्वाक-तुकारामाच्या रक्तानं,
जे आज तुम्ही भिजवलय पुन्हा दाभोलकरांच्या रक्तात,
हा तुमच्या कुकर्माचा लेटेस्ट अध्याय, आणखी एक कलंकित कडी....
रक्ताच्या थारोळ्यात पडलाय, 20 ऑगस्ट2013,फुटपाथच्या कडेला,....पण...
अंधाराच्या सनातनी दुतांनो, मी तुरूंगातून बघतोय तुमच्या पराभवाची नांदी....आणि
अपराजित दाभोलकर......
सचिन माळी(ऑर्थर रोड जेलमधून)
Saturday, September 7, 2013
गणपती
गणपती मुळचा कोण???
गणपतीच्या जन्मासंबंधी आणि एकुण
अस्तित्वासंबंधी काही प्रश्न-
जर शंकर देव होता तर
त्याला गणपतीचे शीर धडावेगळे
करण्याआधी हे कळाले
नाही का की हा आपला पुत्र आहे.
जर गणपती देव होता तर
त्याला कळाले
नाही का की ज्याला आपण अडवतोय
हा तर आपला बाप आहे.
शंकराला हे कसे माहित नव्हते
कि आपली पत्नी गरोदर आहे?
बरे जर पार्वतीने
गणपतीला मळापासुन बनवले होते तर
ती असे किती दिवस
बिना आंघोळीची राहीली कि ज्यामुळे
तिच्या शरिरावर इतका मळ
साचला होता?
गणपतीचे शिर धडावेगळे केल्यावर
त्याचे मुंडके जोडण्यासाठी हत्तीचे
मुंडके का घ्यावे लागले?
तेव्हा पार्वतीच्या मळाचा EFFECT
चालला नाही का?
जिवन-मृत्युचे शाप-उःशाप
देणर्या शंकराची शक्ती इथे कुठे
गेली होती?
कृतयुगात श्रीगणेशाचे वाहन सिंह
होते आणि त्याला दहा हात होते.
त्रेतायुगात त्याचे वाहन मोर
आणि सहा हात, द्वापारयुगात त्याचे
वाहन मूषक म्हणजे उंदीर आणि चार
हात होते जर प्रत्येक युगात
तो स्वतःचे हात स्वतः कमी-जास्त
करत होता तर जेव्हा त्याचे मुंडके
छाटले गेले तेव्हा त्याने ते स्वतःहुन
का नाही निर्माण केले?
म्हणजे स्वतःच्या मुलाचे प्राण
वाचवण्यासाठी शंकर-पार्वतीने
एका मुक्या प्राण्याचा जिव
घेतला का?
आणि अशा प्राणीहत्येतुन
जन्माला आलेल्या गणपतीला मंगलमु
सुखकर्ता म्हणावे तरी कसे?
शिव पुराणानुसार पर्वतीने
बनवलेल्या मळाच्या गोळ्यावर गंगेचे
पाणी पडले आणि गणपतीचा जन्म
झाला.
ब्रम्हवैवर्त पुराणात तर कहरच
आहे- पार्वती तो गोळा ब्रम्हदेवाकडे
घेऊन जाते आणि तो जिवंत
करण्याची विनंती करते, त्यावर
ब्रम्हदेव
आपल्या विर्याचा शिडकावा मारतात
आणि त्या गोळ्याचा गणपती होतो.
मग
गणपती शंकराचा की ब्रम्हदेवाचा?
गणपती विवाहित असून
ऋद्धी आणि सिद्धी या ब्रम्हदेवाच्य
बायका आहेत म्हणजे
ब्रम्हदेवाच्या विर्यापासुन जन्म
घेतल्यावर सुद्धा गणपतीने
आपल्याच बहिंनींसोबत कसे काय
लग्न केले?
सौगंधीका परिनया या संगित
सुत्राच्या तिसर्या अध्यायात तर
गणपतीचा उल्लेख काम-
वासनेचा असुरांमधला सहावा असुर
असा आहे.
मग अशा ना धड माणुस ना धड
जनावर अशा चित्र-विचीत्र
CHARACTER ला देव म्हणावे
आणि मानावे तरी कसे?
शैलेश कुंटे यांच्या पोष्ट वरून copied
गणपतीच्या जन्मासंबंधी आणि एकुण
अस्तित्वासंबंधी काही प्रश्न-
जर शंकर देव होता तर
त्याला गणपतीचे शीर धडावेगळे
करण्याआधी हे कळाले
नाही का की हा आपला पुत्र आहे.
जर गणपती देव होता तर
त्याला कळाले
नाही का की ज्याला आपण अडवतोय
हा तर आपला बाप आहे.
शंकराला हे कसे माहित नव्हते
कि आपली पत्नी गरोदर आहे?
बरे जर पार्वतीने
गणपतीला मळापासुन बनवले होते तर
ती असे किती दिवस
बिना आंघोळीची राहीली कि ज्यामुळे
तिच्या शरिरावर इतका मळ
साचला होता?
गणपतीचे शिर धडावेगळे केल्यावर
त्याचे मुंडके जोडण्यासाठी हत्तीचे
मुंडके का घ्यावे लागले?
तेव्हा पार्वतीच्या मळाचा EFFECT
चालला नाही का?
जिवन-मृत्युचे शाप-उःशाप
देणर्या शंकराची शक्ती इथे कुठे
गेली होती?
कृतयुगात श्रीगणेशाचे वाहन सिंह
होते आणि त्याला दहा हात होते.
त्रेतायुगात त्याचे वाहन मोर
आणि सहा हात, द्वापारयुगात त्याचे
वाहन मूषक म्हणजे उंदीर आणि चार
हात होते जर प्रत्येक युगात
तो स्वतःचे हात स्वतः कमी-जास्त
करत होता तर जेव्हा त्याचे मुंडके
छाटले गेले तेव्हा त्याने ते स्वतःहुन
का नाही निर्माण केले?
म्हणजे स्वतःच्या मुलाचे प्राण
वाचवण्यासाठी शंकर-पार्वतीने
एका मुक्या प्राण्याचा जिव
घेतला का?
आणि अशा प्राणीहत्येतुन
जन्माला आलेल्या गणपतीला मंगलमु
सुखकर्ता म्हणावे तरी कसे?
शिव पुराणानुसार पर्वतीने
बनवलेल्या मळाच्या गोळ्यावर गंगेचे
पाणी पडले आणि गणपतीचा जन्म
झाला.
ब्रम्हवैवर्त पुराणात तर कहरच
आहे- पार्वती तो गोळा ब्रम्हदेवाकडे
घेऊन जाते आणि तो जिवंत
करण्याची विनंती करते, त्यावर
ब्रम्हदेव
आपल्या विर्याचा शिडकावा मारतात
आणि त्या गोळ्याचा गणपती होतो.
मग
गणपती शंकराचा की ब्रम्हदेवाचा?
गणपती विवाहित असून
ऋद्धी आणि सिद्धी या ब्रम्हदेवाच्य
बायका आहेत म्हणजे
ब्रम्हदेवाच्या विर्यापासुन जन्म
घेतल्यावर सुद्धा गणपतीने
आपल्याच बहिंनींसोबत कसे काय
लग्न केले?
सौगंधीका परिनया या संगित
सुत्राच्या तिसर्या अध्यायात तर
गणपतीचा उल्लेख काम-
वासनेचा असुरांमधला सहावा असुर
असा आहे.
मग अशा ना धड माणुस ना धड
जनावर अशा चित्र-विचीत्र
CHARACTER ला देव म्हणावे
आणि मानावे तरी कसे?
शैलेश कुंटे यांच्या पोष्ट वरून copied
Subscribe to:
Posts (Atom)